• 
• 

TI EINAI O KAΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ;

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς μπορεί να παρουσιαστεί με τη μορφή μικρών ογκιδίων ή όζων του θυρεοειδούς. Οι περισσότεροι όζοι, 90-95%,  είναι καλοήθεις (όχι καρκίνος). Ένα μικρό ποσοστό όμως μπορεί να κρύβει καρκίνο.

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ;

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ;

Γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του θυρεοειδούς είναι:

• Θεραπευτική ακτινοβολία στο κεφάλι και τον λαιμό, ιδιαίτερα σε παιδική ηλικία
• Έκθεση σε ραδιενεργή ακτινοβολία
• Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς
• Οζίδιο του θυρεοειδούς που αυξάνεται γρήγορα σε μέγεθος
• Ηλικία μετά τα σαράντα.

Τα άτομα που έχουν κάποιον γνωστό παράγοντα κινδύνου δεν παρουσιάζουν πάντα καρκίνο, ενώ, στις περισσότερες περιπτώσεις,  δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος γνωστός παράγοντας κινδύνου. Για το λόγο αυτό, αν βρεθεί κάποιος όζος στον θυρεοειδή, χρειάζεται παρακολούθηση.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ;

Αν βρεθεί ένας ή περισσότεροι όζοι στην κλινική εξέταση ή σε υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς, τότε θα πρέπει να δείτε έναν ενδοκρινολόγο. Η εξέταση που μπορεί να μας δείξει με σχετικά μεγάλη ακρίβεια αν ένας όζος είναι κακοήθης ή ύποπτος είναι η παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA). Με την μέθοδο αυτή και χρησιμοποιώντας σαν οδηγό το υπερηχογράφημα, τοποθετούμε  μια πολύ λεπτή βελόνη μέσα στον όζο και παίρνουμε κύτταρα ή υγρό τα οποία στη συνέχεια εξετάζονται με μικροσκόπιο.

Για περισσότερες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των όζων του θυρεοειδούς, δείτε την παρουσίαση « Όζοι θυρεοειδούς, Με απλά λόγια».

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΤΥΠΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

Ο πιο συχνός τύπος (80% περίπου των περιπτώσεων) είναι το Θηλώδες καρκίνωμα. Τυπικά αναπτύσσεται πάρα πολύ αργά και μπορεί να υπάρχει για πολλά χρόνια χωρίς κανένα σύμπτωμα. Είναι  το ίδιο συχνό σε άνδρες και γυναίκες και η πιο συχνή ηλικία διάγνωσης είναι τα 30-50 χρόνια. Κάποιες φορές μπορεί να επεκταθεί τοπικά στο λαιμό, κυρίως στους λεμφαδένες γύρω από τον θυρεοειδή.  Σπάνια μπορεί να κάνει μεταστάσεις στους πνεύμονες και τα οστά. Αν η διάγνωση γίνει όταν ο καρκίνος είναι μικρός < 1εκατοστού και περιορίζεται στον θυρεοειδή, η ίαση είναι σχεδόν 100%.

Ο δεύτερος πιο συχνός τύπος καρκίνου είναι το Θυλακιώδες καρκίνωμα (10-15% των περιπτώσεων). Σπάνια κάνει μεταστάσεις στους λεμφαδένες αλλά μπορεί να κάνει μετάσταση στους πνεύμονες η τα κόκκαλα. Είναι πιο συχνό στις γυναίκες και η τυπική ηλικία εμφάνισης είναι τα 40-60 χρόνια. Αν η διάγνωση γίνει νωρίς και ο καρκίνος είναι περιορισμένος στον θυρεοειδή τότε η πιθανότητα ίασης είναι σχεδόν 95%. Στις μεγαλύτερες ηλικίες η πιθανότητα ίασης ελαττώνεται.

Το μυελώδες καρκίνωμα είναι ένας σχετικά σπάνιος τύπος καρκίνου του θυρεοειδούς (περίπου 5 % των περιπτώσεων). Αυτός ο τύπος καρκίνου μπορεί συχνά να είναι κληρονομικός και όταν ανακαλυφθεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και παρακολούθηση καθώς μπορεί να αναπτυχθεί και σε άλλους συγγενείς πρώτου βαθμού. Και αυτός έχει πολύ καλή πρόγνωση αν ανακαλυφθεί νωρίς και δεν έχει επεκταθεί εκτός του θυρεοειδούς (90% δεκαετής επιβίωση), η οποία όμως μειώνεται αν έχουμε επέκταση στους λεμφαδένες (70% δεκαετής επιβίωση) και ακόμα περισσότερο αν επεκταθεί στο ήπαρ, τον εγκέφαλο ή τα οστά (20% επιβίωση).

Τέλος, υπάρχει και το αναπλαστικό καρκίνωμα του θυρεοειδούς το οποίο είναι σπάνιο (1-2& των περιπτώσεων) αλλά και ιδιαίτερα επιθετικό. Συχνά υποτροπιάζει και η επιβίωση δεν είναι μεγαλύτερη του ενός έτους. Είναι πιο συχνό σε μεγάλες ηλικίες, άνω των 65 ετών, και εμφανίζεται πιο συχνά σε άνδρες.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ;

Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου και το αν έχει επεκταθεί εκτός του θυρεοειδούς. Οι βασικές αρχές της θεραπείας είναι: Νο 1 και πολύ βασικό η σωστή χειρουργική αντιμετώπιση. Αν η διαγνωστική παρακέντηση είναι ύποπτη για καρκίνο θυρεοειδούς, τότε θα πρέπει να αφαιρεθέι όλος ο θυρεοειδής αδένας. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορεί να αφαιρεθούν και οι γειτονικοί στον θυρεοειδή λεμφαδένες. Οι επεμβάσεις αυτές πρέπει να γίνονται από εξειδικευμένους χειρουργούς καθώς στην περιοχή του θυρεοειδούς βρίσκονται ευαίσθητα νεύρα, αγγεία και οι παραθυρεοειδείς αδένες που ελέγχουν το ασβέστιο στο αίμα.


Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς χρειάζεται να παίρνει κανείς υποκατάστατα των ορμονών του θυρεοειδούς δια βίου. Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο: Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί ιώδιο για την λειτουργία του. Η θεραπεία αυτή βασίζεται στην λήψη μιας ποσότητας ραδιενεργού ιωδίου έτσι ώστε να καταστραφεί οποιοδήποτε υπόλειμμα του θυρεοειδούς που έχει παραμείνει από το χειρουργείο. Το ραδιενεργό ιώδιο μπορεί ακόμα να «σκοτώσει» κύτταρα καρκινικά που έχουν ξεφύγει σε άλλα σημεία του σώματος. Η θεραπεία αυτή μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί επανάληψη αν υπάρχουν σημάδια υποτροπής του καρκίνου.

Εξωτερική ακτινοβολία σπάνια μπορεί να χρειαστεί αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγάλο καρκίνο που δεν μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά. Επίσης, η χημειοθεραπεία δεν χρειάζεται συνήθως στον καρκίνο του θυρεοειδούς εκτός από τις περιπτώσεις αναπλαστικού καρκίνου ή σε περιπτώσεις με μεγάλη επέκταση.

Τι ερωτήσεις να ρωτήσετε τον ιατρό σας;

• Τι τύπο καρκίνου έχω;
• Τι θεραπεία θα χρειαστώ
• Ποιοι είναι οι κίνδυνοι και τα πλεονεκτήματα κάθε θεραπείας;
• Τι παρακολούθηση θα χρειαστώ και για πόσο;
• Τι άλλο πρέπει να προσέχω;

Διαβάστε ακόμα

Υποθυρεοειδισμός
Θυρεοειδίτιδα και εγκυμοσύνη